Michiel Spoor
Op deze laatste dag van het jaar kijk ik terug op een mooi 2019. Een jaar met mooie en bijzondere uitvaarten, waar families en nabestaanden mij het vertrouwen gaven om de uitvaart van hun dierbare overledene te mogen verzorgen. In het bijzonder denk ik aan een weduwe die mij wel erg veel vertrouwen gaf.
Een bijzonder verzoek
Het was eind april, ik was op kantoor en nam de telefoon op. De dame aan de andere kant van de lijn vroeg mij de uitvaart van haar echtgenoot te komen bespreken. Tijdens het gesprek bij haar thuis bleek dat het de wens van de overledene was dat de begrafenis zou plaatsvinden in Tel Aviv, Israël. Ik vertelde haar dat wij dat konden verzorgen, maar dat het veel papierwerk met zich mee zou brengen. “Michiel”, zei mevrouw tijdens ons gesprek, “zou jij het bezwaarlijk vinden om namens mij de uitvaart in Tel Aviv bij te wonen?”
Rustplaats in Tel Aviv
Ik veronderstelde dat fysieke beperkingen het haar onmogelijk maakten naar Israël te reizen. In dat geval zouden wij op Schiphol een beroep kunnen doen op de speciale diensten van de KLM en het Luchthavenpastoraat. Maar er bleken hele persoonlijke redenen te zijn om van de reis af te zien. Daarom besloot ik op haar bijzondere wens in te gaan en haar echtgenoot naar zijn rustplaats in Tel Aviv te begeleiden.
Volgens Joods gebruik heeft nog diezelfde avond in ons uitvaartcentrum Het Clingendaelhuys de rituele wassing van de overledene plaatsgevonden. Een dag later volgden enorm spannende uren op de Israëlitische Ambassade, hulp van de lokale rabbijn en de ambassadeur in eigen persoon. We ontvingen de stukken die wij nodig hadden om het vervoer, wat nog die avond zou plaatsvinden, te verzorgen. In samenwerking met de medewerkers van Mortuarium Schiphol werd alles geregeld.
Zij nam afscheid
Inmiddels was ook de overledene in het mortuarium gearriveerd. De weduwe was in de rouwauto meegereden om haar echtgenoot dit laatste stukje in Nederland te begeleiden. Nadat ze afscheid had genomen bij de gesloten kist, heb ik haar naar huis gebracht. Vervolgens heb ik mijn koffertje gepakt en ben ik weer terug naar Schiphol gereden. Twee uur later was ik onderweg naar Tel Aviv en vloog ik in hetzelfde vliegtuig mee, waarmee ook de overledene naar zijn thuisland werd gebracht.
De dag dat ik landde was ook de dag van de begrafenis. Deze vond plaats in aanwezigheid van zijn kinderen en vrienden en had een persoonlijk, maar sober karakter. De steentjes die ik van de echtgenote vanuit Nederland meekreeg heb ik, zoals ze had gevraagd, in zijn graf gelegd.
Laatste aandenken
’s Avonds vloog ik terug naar Amsterdam, waar ik de volgende ochtend om 8.45 uur arriveerde. Na een snelle douche thuis was ik om 11.00 uur bij de weduwe. Ze had gevraagd of ik op discrete wijze enkele foto’s en een filmpje wilde maken. Ik had meer meegenomen; een bakje met zand uit zijn graf (dit gaat later met haar mee) en een takje met een bloem van de olijfboom die stond bij de ingang van de begraafplaats.
Ze was geraakt, er was een traan en enorm veel dankbaarheid. Bijzonder…
Michiel Spoor
Delen
